De Turkestaanse Klauwier is een zeldzame dwaalgast in West-Europa. Hij broedt in centraal-Azie en overwintert in het zuiden van Azie. De Turkestaanse Klauwier heeft een opvallende roodbruine stuit en staart.
De Bladkoning
Een vogeltje van 10cm wat amper stil zit en vrij lastig is om te zien, laat staan te fotograferen.
De Bladkoning is in Nederland alleen te horen en te zien tijdens de najaarstrek, eind September tot ongeveer half Oktober, en dan vrijwel alleen langs de Noordkust en onze eilanden.
De grote jager is zo groot als een zilvermeeuw, maar is veel robuuster en heeft een krachtige vlucht. Bij ons een echte kustvogel, die vooral in de herfst bij stevige westen- en noordwestenwind wordt gezien. Een geweldenaar, die in staat is om grote, gezonde zeevogels aan te vallen en te doden.
Een deel van de Latijnse/wetenschappelijke naam is vrij makkelijk te herleiden als je hun vluchtgedrag ziet, overigens geldt dit voor alle Kiekendieven.
Namelijk het is 1ste gedeelte Circus……het zijn werkelijk grootse acrobaten in de lucht.
De rosse franjepoot is een zeldzame verschijning in ons land, met gemiddeld zo’n 10 tot 20 waarnemingen per jaar, voornamelijk langs de kust. Deze broedvogel van de arctische gebieden doet op doortrek naar het zuiden van eind oktober tot begin december ons land kortstondig aan, vaak na aanlandige stormen. Al zwemmend ronddraaiend pikken ze voortdurend links, rechts en achter zich insecten en waterbeestjes van het wateroppervlak op.
Het geluid van de Wielewaal is bekender dan de vogel zelf. Wielewalen zijn verborgen levende vogels die zich voornamelijk in de bovenste lagen van boomkronen ophouden. Ze zijn opvallend geel-zwart, ’tropisch’ gekleurd, maar dat is een goede uitstekende camouflage voor omhoog kijkende mensen. Onze Wielewaal is de enige vertegenwoordiger van de wielewalenfamilie die in de gematigde zone voorkomt.
‘k mocht het geluk hebben om er 4 tegelijk in boom te zien….het lukte mij om 2 tegelijk op de foto te krijgen.
Het verenkleed van het vrouwtje is voornamelijk bruin van kleur. Het middelste gedeelte van de vleugels van het mannetje zijn grijs van kleur, terwijl de punten zwart zijn. De bruine kiekendief is in de vlucht te herkennen doordat de vogel met plotselinge wendingen laag over het land zweeft. De vleugels zijn wat breder dan de vleugels van andere kiekendieven en worden tijdens het zweven schuin opgeheven gehouden, zodat een V-vorm ontstaat. De bruine kiekendief jaagt voornamelijk op prooien als kleine zoogdieren, vogels en amfibieën, waarbij de vogel zich vanuit een stootduik bovenop de prooi stort.
De bruine kiekendief leeft voornamelijk in uitgestrekte moerassen, maar door het verdwijnen van veel van deze gebieden is de vogel de laatste eeuw sterk in aantal achteruit gegaan.
De pijlstaart is een slanke eend, waarbij de mannetjes verlengde staartveren hebben, waardoor de vogel nog slanker lijkt. Door deze staartveren maar ook door de donkerbruine kop is het mannetje goed herkenbaar. Het vrouwtje is veel minder opvallend en lijkt op het vrouwtje van de wilde eend. De kop is echter donkerder en de snavel is zwart, verder zijn ook de staartveren langer. Vanaf de zomer tot in het najaar heeft het mannetje in plaats van het prachtkleed een bruin gevlekt eclipskleed dat er net zo uit ziet als het verenkleed van het vrouwtje.
In tegenstelling tot de meeste andere uilen zijn velduilen ook overdag actief. De vogel jaagt in een trage glijvlucht boven open landschap. Aan het begin van de broedtijd baltsen velduilen hoog in de lucht met diepe, trage vleugelslagen. Ook klapt de vogel dan met de vleugels. De rug is donker met talrijke vaalwitte vlekken. Doordat ook de buik en de onderzijde vaalwit zijn, maakt de vogel met name in de vlucht een lichte indruk.
De groene specht is dankzij het groene verenkleed en de zwart met rode kop een opvallende vogel die met name leeft in bosachtige gebieden met veel open plekken. Het mannetje onderscheidt zich van het vrouwtje door de aanwezigheid van een rode snorstreep.
Het voedsel bestaat uit mieren, andere insecten en bessen. De mieren vormen het belangrijkste voedsel en worden door de groene specht op de grond gevangen, waarbij de vogel met krachtige sprongen rondhipt.
Het nest bouwt de groene specht in een zelf uitgehakte holte in een oude boom. In tegenstelling tot veel andere spechten roffelt de groene specht nauwelijks op bomen. De roep van de groene specht is een luid lachend kluu kluu kluu, waarmee de vogel zijn territorium afbakent.
